In dit interview spreekt Jip Bartels zich uit over zijn ACL-blessure vanaf het moment dat het gebeurde, over de operatie, de revalidatie, de comeback… en het leven na de comeback.

01. WANNEER, WAAR EN HOE IS HET GEBEURD?

“Het overkwam mij 3 keer. Toen ik 17, 18 en 19 jaar oud was. 3 keer op kunstgras. 3 keer probeerde ik de bal onder controle te houden en te draaien. 3 keer probeerde de verdediger de bal te krijgen, maar kreeg in plaats daarvan mijn knie terwijl mijn voet vastzat in de grond en mijn bovenlichaam al was gedraaid. De eerste twee keer was het mijn linkerknie en de laatste was mijn rechterknie.

De eerste keer dat het gebeurde was tijdens een training met afc Ajax onder 17 op de Ajax Youth Academy in Amsterdam. Stefano Denswil (nu Club Brugge in de Jupiler League, België) was te laat met zijn tackle en ‘pang’. Iedereen kon mijn ACL horen breken. Verrassend genoeg deed het niet veel pijn, waarschijnlijk vanwege de schok. Het voelde wel heel verkeerd. Het kostte me ongeveer 10 maanden om hier volledig van te herstellen, omdat ik het niet wilde overhaasten en onnodige risico’s wilde nemen op die leeftijd.

Helaas duurde het niet lang voordat het weer zou gebeuren als ik eenmaal fit was. Bijna precies een jaar later, tijdens een training bij AFC Ajax onder 19 jaar, liep ik mijn tweede ACL-blessure op na een soortgelijk incident.

Ondanks het werken met de beste chirurgen en fysio’s kon een derde keer niet worden voorkomen. Op 19-jarige leeftijd speelde ik een wedstrijd met FC Utrecht, een ander profteam in Nederland, en dit keer zou het mijn laatste wedstrijd als profvoetballer zijn.”

02. WAAR DACHT JE AAN OP DIE MOMENTEN?

“Wat ik me herinner van de eerste keer is dat ik gewoon wist dat het heel verkeerd was wat er was gebeurd. Bovendien was ik erg teleurgesteld dat ik niet zou kunnen voldoen aan de verwachtingen die ik, en de mensen om me heen, hadden. Ik had net mijn eerste profcontract getekend bij AFC Ajax, op slechts 16-jarige leeftijd. Het EK onder 17 met het Nederlands elftal kon ik ook vergeten.

Om eerlijk te zijn herinner ik me niet veel van de tweede keer, omdat het me echt verraste. Ik herinner me dat ik overstuur was en getroost werd door de dokters.

De derde en laatste keer herinner ik me echter heel levendig. Ik herkende de pijn en ging op de grond zitten. Ik keek naar mijn moeder, die op de tribune stond, en herinner me die uitwisseling van blikken als gisteren. Die uitwisseling deed meer pijn dan wat dan ook. Ze kwam naar de kleedkamer en we zeiden gewoon niets. Ik wist dat ik mijn droom om een voetbalster te worden moest vergeten en dat ik met mijn vrienden naar de universiteit zou gaan.”

03. WIST JE WAT EEN ACL-BLESSURE WAS?

“Eerst had ik er nog maar van gehoord. Nu weet ik er bijna alles van en kan ik zelfs meteen zien of iemand een ACL-blessure heeft opgelopen als ik het zie gebeuren.”

04. WAAR EN DOOR WIE BEN JE GEOPEREERD?

“Cor van der Hart deed al mijn operaties. Hij is dé specialist in Nederland.”

05. HOE VERLIEPEN DE OPERATIES?

“Op basis van het feit dat ik 3 operaties heb gehad, zou je verwachten dat ze niet goed gingen. Maar het tegendeel is waar. Ze gingen allemaal goed en zonder complicaties.

Voor, tijdens en na de operaties keerden de artsen en fysio’s me binnenstebuiten om te zien of ze iets konden vinden dat enige gevoeligheid voor ACL-verwondingen zou verklaren, maar ze konden niets vinden. Tot nu toe, bijna 10 jaar na de laatste operatie, heb ik helemaal geen knieproblemen gehad. Ik heb er echt vertrouwen in. Elke week doe ik nog steeds oefeningen om mezelf fit te houden!”

06. WAAR HEB JE JE REVALIDATIE GEDAAN?

“De eerste 6 maanden van mijn revalidatie heb ik bij de KNVB gedaan omdat dat dichter bij mijn huis was en ik het te moeilijk vond om mijn teamgenoten elke dag te zien trainen. Toen ik weer naar buiten kon, ging ik terug naar de club.

Mark Rekers is de fysio die me elke keer hielp. Ik zie hem nog regelmatig als ik in Nederland ben om een algemene check-up te houden en mezelf fit te houden. Na al die jaren hebben we een goede relatie. Een klein voorbeeld van de positieve dingen die ik uit deze blessures heb gekregen.”

07. HOE GING HET MET DE REVALIDATIES?

“Ze gingen elke keer heel goed. Als ik erop terugk wijd, denk ik niet dat iemand de schuld kan krijgen. Misschien was het allemaal pech, we zullen het nooit weten.”

08. WAS HET FYSIEKE OF MENTALE DEEL ZWAARDER? EN WAAROM?

“Het mentale deel zeker. 95% herstel is niet genoeg met deze verwondingen. Het draait allemaal om de laatste stappen, die het moeilijkst zijn. Om bij die laatste stappen te komen, moet er echter eerst veel gebeuren. Je moet jezelf elke week harder pushen en omgaan met de tegenslagen en eenzaamheid. Je moet 105% fit zijn en dan weet je nog steeds niet zeker of je terugkeert naar je vorige niveau.

Hoe ik het elke keer deed, was door ‘het grotere geheel’ te zien. Voor mij ging het niet alleen om het verbeteren van mijn knie, maar om het zo sterk, gezond en gelukkig mogelijk maken van mijn hele lichaam en geest.”

09. WANNEER BEN JE TERUG VAN DIE VERWONDINGEN EN HOE WAS DAT?

“De keer dat ik hersteld was van mijn tweede ACL-blessure herinner ik me het meest levendig toen ik bij mijn terugkeer een doelpunt maakte voor de Ajax onder 19 en ik zag mijn moeder tranen in haar ogen krijgen terwijl ze op de tribune stond. Heel bijzonder moment nog!”

10. SPEEL EN/OF TRAIN JE NU ANDERS NA DEZE BLESSURES?

“Helaas speel ik nu anders. Ik ben minder snel en minder wendbaar dan ik zou zijn geweest en ik zorg altijd voor mijn lichaam met wekelijkse gymsessies buiten de reguliere trainingsuren.

Als ik op het veld sta, voel ik me vrij. Heel zelden komt het bij me op, maar het is inmiddels ook bijna tien jaar geleden.”

11. WAT WAREN DE GEVOLGEN VAN DEZE VERWONDINGEN IN RELATIE TOT JE CARRIÈRE?

“AFC Ajax en FC Utrecht hebben mijn profcontracten niet verlengd, waardoor ik naar het tweede niveau in Nederland moest. Omdat ik nooit van het tweede niveau had gedroomd en bang was dat het een vierde keer zou gebeuren, besloot ik naar de universiteit in Amsterdam te gaan en in plaats daarvan op semiprok professioneel niveau te spelen.”

12. WAT IS UW ADVIES VOOR SPORTERS MET EEN VERGELIJKBARE BLESSURE?

“Bezit het en maak er iets positiefs van. Heb geen medelijdenfeest omdat het leven niet eerlijk is en het geen zin heeft om energie te verspillen aan dingen die je niet kunt veranderen. Deze blessure geeft je de mogelijkheid om te genieten en andere dingen te ontdekken, dus zorg ervoor dat je daar gebruik van maakt!”

13. BESTE ATLEET MET EEN ACL BLESSURE HISTORIE?

“Ik moet meteen aan Ronaldo denken. Maar ook Zlatan Ibrahimović deed geweldig werk met zo’n blessure op zijn leeftijd. Er zijn veel atleten die volledig hersteld zijn van de blessure, dus er is hoop!”

14. WIL JE IETS TOEVOEGEN AAN DIT INTERVIEW?

“Probeer je, zoals ik al eerder zei, te focussen op ‘het grotere geheel’. De blessures vernietigden mijn droom om een voetbalster te worden, maar het had ook veel positieve punten voor mij. Ik zeg niet dat het hebben van een ACL blessure goed voor je is, begrijp me niet verkeerd.
Als je het echter ‘bezit’ en er het beste van maakt, kan het toch iets nuttigs blijken te zijn. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, maar het maakte me tot wie ik nu ben.

Je denkt waarschijnlijk dat ik gek ben, maar soms ben ik zelfs blij dat het allemaal is gebeurd omdat het me kansen gaf waarvan ik dacht dat ik die nooit zou hebben. Ik heb de beste 5 jaar van mijn leven in Amsterdam gewoond met mijn (nieuwe) vrienden en nu woon ik in Melbourne. Hier ben ik Montessori Football begonnen, waarbij ik basisscholen in heel Australië steun om hun eigen voetbalprogramma’s op te zetten. Hoe cool?”

Tekst: Jeroen van de Camp, Team-ACL.com