Wanneer je een blessure aan de voorste kruisband hebt zul je ongetwijfeld veel vragen hebben over deze ACL blessure. En waarschijnlijk ook over de operatie en de revalidatie die u nodig heeft. Op deze pagina hebben we de antwoorden op enkele van de veelgestelde vragen over de ACL-blessure op een rijtje gezet:
Hiervoor even een stukje anatomie. De knie bestaat uit drie botten. Allereerst het bovenbeen (os femur) en het scheenbeen (os tibia) en ook nog de knieschijf (patella). Daarnaast zijn er, per knie, nog twee menisci. Dat zijn kraakbeen schijfjes die ervoor zorgen dat de boel goed passend functioneert en die bovendien bijdragen aan de schokdemping bij het lopen. De patella en menisci doet in dit verhaal even niet mee.
Het bovenbeen en scheenbeen mogen niet van elkaar afschieten maar moeten zowel bij gestrekt als bij gebogen knie netjes tegen elkaar blijven zitten. Aan de beide buitenzijden van de knie zitten gewrichtsbanden (ligamenten) die er voor zorgen dat de botten strak tegen elkaar aan blijven zitten en zorgen voor de zijwaartse stabiliteit. Aan de binnenkant in de knie zitten twee kruisbanden die regelen dat het onderbeen niet voor- of achterwaarts weg kan schieten. De voorste kruisband (ACL) verhindert dat het scheenbeen voorwaarts kan verdwijnen en de achterste kruisband doet dit voor de achterwaartse beweging. Bovendien zorgen zij er beiden voor dat er heel beperkte draaiing in de knie mogelijk is.
Voor de volledigheid. Deze hele knie, behalve de buitenste gewrichtsband (laterale band), zit in één gewrichtskapsel.
De drie soorten ACL blessures variëren van mild tot ernstig.
1. Verstuiking Trauma aan het ligament is relatief klein. Sommige vezels zijn uitgerekt.
2. Graad II – Gedeeltelijk scheurtrauma aan het ligament is ernstiger. Sommige vezels zijn gescheurd.
3. Graad III – Volledige scheur Dit is de ernstigste ACL-verwonding. De vezels van het ligament zijn
volledig gescheurd.
Een gescheurde ACL kan op verschillende manieren ontstaan, meestal zonder contact.
Vaak gebeurt het na een ‘verkeerde’ landing, bij een draaibeweging op hoge snelheid of wanneer je van richting wil veranderen en het been blijft staan. Deze ACL blessure kan verder ontstaan bij alle sporten met veel draaimomenten, kapbewegingen, snel afremmen en landingen (afsprong). Vooral basketbal-, volleybal-, tennis- en voetballers, maar ook skiërs en snowboarders zijn kwetsbaar. Meer dan 90 procent van de tijd scheurt het volledig.
Wanneer uw ACL scheurt:
Als je symptomen van een gescheurde ACL ervaart, moet je zo snel mogelijk de diagnose van een medische professional krijgen zodat je met je herstel kan beginnen. Als je ACL gescheurd is, wordt je doorverwezen naar een ACL professional die gespecialiseerd is in knieblessures.
De eerste indicatie is de snelheid waarmee de knie dik is geworden. Is dat binnen enkele uren het geval dan zit er meestal ook bloed in de knie en is verder onderzoek te pijnlijk. Door wat bloed weg te halen zal de druk verminderen en wordt onderzoek wel mogelijk. Als je dan op je rug ligt, met gebogen knie, kan de dokter normaal gesproken het onderbeen niet voorwaarts bewegen t.o.v. het bovenbeen. Als dat wel lukt is er zeker sprake van een voorste kruisbandletsel.
In het ziekenhuis zal men dan meestal ook nog een röntgenfoto maken om eventuele botbreuken uit te sluiten. Ook een diagnostische kijkoperatie zal meestal gedaan worden.
Als u symptomen van een gescheurde ACL ervaart, moet u zo snel mogelijk de diagnose van een medische professional krijgen om met uw herstel te beginnen. Als uw ACL gescheurd is, wordt u doorverwezen naar een ACL-professional die gespecialiseerd is in knieblessures.
In het ziekenhuis zal men dan meestal ook nog een röntgenfoto maken om eventuele botbreuken uit te sluiten. Ook een diagnostische kijkoperatie zal meestal gedaan worden.
Een operatie is niet voor iedereen nodig bij een ACL blessure. Een gedeeltelijke gescheurde ACL, waarbij een lichamelijk onderzoek een relatief stabiele knie laat zien, kan goed worden behandeld met bracing en revalidatie. Zelfs sommige patiënten met volledige gescheurde ACL hebben geen reconstructie nodig. Deze “copers” zijn meestal oudere patiënten met een lagere fysieke activiteit, die niet deelnemen aan draai- en kapbewegingen.
Een ACL reconstructie is een chirurgische ingreep waarbij de resten van de beschadigde ACL worden verwijderd en vervangen door een andere vorm van zacht weefsel, een transplantaat genoemd. De graft is ofwel autograft, pees afkomstig is van de patiënt zelf, of een allograft, dat weefsel is dat door een persoon is gedoneerd op het moment van overlijden.
Een reden om de ACL te reconstrueren is om kniestabiliteit te verbeteren die het mogelijk maakt om terug te keren naar activiteiten en sporten. Een andere reden is om kniestabiliteit te bieden om meer letsel te voorkomen, zoals een meniscus scheur, die uiteindelijk kan leiden tot degeneratieve gewrichtsaandoeningen.
De voorste kruisband zorgt voor stabiliteit van de knie, met name bij draaien en verandering van richting. Direct na een ACL letsel zal uw knie pijnlijk zijn, maar de pijn zal zich vestigen op voorwaarde dat er geen andere verwondingen zijn. Het eindresultaat van de gescheurde voorste kruisband is een onstabiele knie, geen pijnlijke knie. De meeste mensen met een voorste kruisband blessure kunnen niet terugkeren naar competitieve sportactiviteiten zonder reconstructie. Activiteiten waarin je in een richte lijn beweegt zoals wandelen, zwemmen en fietsen zijn nog steeds mogelijk. Een reconstructie van een voorste kruisband wordt uitgevoerd om de stabiliteit van het kniegewricht te herstellen om de kwaliteit van leven te verbeteren en sportieve activiteiten mogelijk te maken. Het is ook algemeen aanvaard dat een onstabiele knie met een gescheurde kruisband meer kans heeft om artritis op de langere termijn te ontwikkelen. Het risico op artritis na een ACL blessure is verhoogd, maar dat betekent niet dat het bij alle patiënten voorkomt.
Ja. Zelfs de beste reconstructieoperatie kan de mogelijkheid van een re-ruptuur niet voorkomen.
Ja. Studies hebben aangetoond dat vrouwen twee tot zeven keer meer kans hebben om een ACL te scheuren dan mannen die in dezelfde sporten concurreren. Theorieën voor dit verschil tussen geslachten variëren van hormonale en anatomische verschillen tot lagere biomechanische en neuromusculaire controle.
